عید فطر ضیافتی است برای پایان این میهمانی
عید فطر پاداش افطارهای خالصانه و بجاست
عید فطر قبولی انفاقهای به قصد قربت است
عید فطر پایان نامه دوره ایثار و گذشت است
عید سعید فطربر همه مبارک
شما میتوانید ویژه برنامه های عید سعید فطر در سیما را در ادامه ی مطلب ببینید
جمعه پاتزدهم شعبان سال 255 هجری در شهر سامرا حضرت مهدی (عج) چشم به جهان گشود. حکیمه دختر امام محمد تقی (علیه السلام) نقل می کند که امام حسن عسکری (علیه السلام) مرا خواست و فرمود : عمه امشب نیمه شعبان است نزد ما افطار کن که خدواند در این شب فرخنده شخصی را متولد می سازد که حجت او در روی زمین می باشد
نیمه شعبان سالروز ولادت سرور و سالارمان
حضرت مهدی (عج)
بر تمام شیعیان جهان اسلام
مبارک باد
یک روز پیامبر اکرم با امیر المومنین خرما می خوردند پیامبر از روی مزاح و شوخی هسته های خرماهایی را که می خوردند به پیش روی امیر المومنین می نهادند
وقتی از خوردن خرما فارغ شدند همه ی هسته ها نزد امیر المومنین جمع شده بود پیامبر به امیر مومنان فرمودند: یا علی انک لا کول (ای علی تو پر خور هستی)
امام د پاسخ (مزاح و شوخی آن حضرت ) عرض کردند:
الاکول من یاکل الرطب و النوا ( پر خور کسی است که خرما را با هسته اش می خورد)
التماس به خدا شجاعت است.
اگر برآورده شود حاجت است.
اگر برآورده نشود حکمت است.
التماس به خلق ذلت است.
اگر برآورده شود منت آست.
اگر برآورده نشود خفت است.
کتاب آداب الطلاب
یا
زندگینامه و بیانات عالم ربانی و معلم اخلاق
حاج آقا مجتهدی تهرانی
مولف: شاکر برخوردار فرید
اجرای تصاویر:مهدی فیروز خانی
ناشر:انتشارات ابرون
این کتاب سرشار از نکته های عبرت آموز و جالب است
خواندن آن را به همه ی شما توصیه می کنم
قسمتی از این کتاب:این پا شبیه چیست؟؟
روزی پیامبر اکرم در مسجد و با حضور اصحاب و یاران نشسته بودند پس از مدتی پای آن حضرت خسته می شود و پیامبر حیا می کند که پایش را دراز کند چرا که قرآن می فرماید:
(چون غذا تناول کردید زود از پی کار خود بروید و متفرق شوید و به سرگرمی و انس به سخنرانی نپردازید چرا که این کار پیامبر را آزار می دهد و او از شما خجالت می کشد و حیا می کند که اظهار نماید)
ولی بر اثر خستگی پا آن حضرت به یاران و اصحاب مزاح می کنند و پارا داز کرده و می پرسند به نظر شما پای من شبیه چیست؟؟؟؟؟؟؟
حاضران در مجلس هر کدام چیزی می گویند و این پا را به چیزی تشبیه می کنند
چون خستگی پای آن حضرت رفع می شود اشاره به ان یکی پایشان کرده و می فرمایند: این پا شبیه این پای دیگر من است.
یك راز جادویی در وجود انسان هست که می توان به او تکنیک ساده گرفتن یا آسان گیری لقب داد و اینکه بسیاری از مردم از جواب دادن به مسایلی که طی روز با آنها درگیر می شوند، عاجزند، فقط و فقط به خاطر اینکه تصورشان از مشکل از خود مشکل بزرگتر است.
میگن در مسابقه ای از یک دانشمند ریاضی پرسیدند ۲ به علاوه ۱ چند میشه...!؟ از اونجایی که طرف یک ریاضیدان بزرگ بود و فکر می کرد باید نکته غریبی در مسئله باشه، یک هفته وقت خواست تا به مسئله فکر کنه، روزها و شب ها بدنبال جواب گشت و یک هفته بعد با کوهی از جواب های پیچیده برگشت (۲ به علاوه ۱ میشه ۲۱ ، یا ۱۲، و یا اگر اینطور باشه، میشه ...) . اما در همین حین، یک کودک دبستانی آرام گفت ۳، و جایزه را برد.
واقعا گاهی اوقات دانش زیاد به خودی خود مانعی موثر برای یافتن پاسخ مجهولات می شود. و بقول انیشتین : اگر نتوانید یک مساله پیچیده را به زبان خیلی ساده برای خودتان و دیگران توضیح دهید آن مسئله را از اساس نفهمیده اید.
روستایی بود دور افتاده که مردم ساده دل و بی سوادی در آن سکونت داشتند. مردی شیاد از ساده لوحی آنان استفاده می کرد و بر آنان به نوعی حکومت می راند. بر حسب اتفاق گذر یک معلم به آن روستا افتاد و متوجه دغل کاری های شیاد شد و او را نصیحت کردکه از اغفال مردم دست بردارد وگرنه او را رسوا می کند اما مرد شیاد نپذیرفت.
بعد از اتمام حجت، معلم با مردم روستا از فریبکاری های شیاد سخن گفت ونسبت به حقه های او هشدار داد. بعد از کلی مشاجره بین معلم و شیاد قرار بر این شدکه فردا در میدان روستا معلم و مرد شیاد مسابقه بدهند تا معلوم شود کدامیک با سواد و کدامیک بی سواد هستند. در روز موعود همه مردم روستا در میدان ده گردآمده بودند تا ببینند آخر کار، چه می شود.
شیاد به معلم گفت: بنویس «مار»
معلم نوشت: مار
نوبت به شیاد که رسید به جای نوشتن «مار» شکل مار را روی خاک کشید و به مردم گفت: شما خود قضاوت کنید، کدامیک از اینها مار است؟ مردم که همگی بی سواد بودند متوجه نوشته «مار» نشدند اما همه شکل مار را شناختند و حق را به شیاد دادند، به جان معلم افتادند و تا می توانستند او را کتک زدند و از روستا بیرون راندند.
بعدالتحریر
اگر می خواهیم بر دیگران تاثیر بگذاریم یا آنها را با خود همراه کنیم بهتر است با زبان، رویکرد و نگرش خود آنها با آنها سخن بگوییم و رفتار کنیم. معمولا – و نه لزوما همیشه – نمی توانیم با اصول و چارچوب فکری خود دیگران را مدیریت کنیم. باید افکار و مقاصد خود را به زبان فرهنگ، نگرش، اعتقادات، آداب و رسوم و پیشینه آنان ترجمه کرد و به آنها داد.
کلامی شایسته از مولانا:
در جهان تنها یك فضیلت وجود دارد
و آن آگاهی است
و تنها یك گناه و
آن جهل است
**********
جملاتی ماندگار از سهراب:
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی ...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند ...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.
باز در جان جهان یکسره غوغاست حسین
این چه شوری ست که از یاد تو برپاست حسین
این چه رازی ست که صد شعله فرو مرد و هنوز
روشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین . . .
فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد
کلامی از شیخ بهایی:
آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:
اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است !
اگر کم کار کند، میگویند تنبل است !
اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند !
اگر جمع گرا باشد، میگویند بخیل است !
اگر ساکت و خاموش باشد، میگویند لال است !
اگر زبان آوری کند، میگویند وراج و پر گوست !
اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند، میگویند ریا کار است !
و اگر نکند، میگویند کافر است و بی دین !
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید، مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود.
برترین ها: جنگ سختی شروع شده بود.صدای به هم خوردن شمشیر ها برای لحظه ایی قطع نمی شد. حالا سرداران و سربازان در سپاه تن به تن می جنگیدند. یک سپاه حق بود و دیگری باطل.ابری از غبار روی بیابان مثل چادری بزرگ سایه افکنده بود.اسب ها شیهه می کشیدند و دنبال هم می دویدند.در آن میان امام علی(ع) با شجاعت شمشیر می زد و گاه دور خودش می چرخید و حریف می طلبید.ناگهان دشمنی فریاد زد : ای علی چه شمشیر زیبایی داری! کاش آن را به من می بخشیدی! و بلند خندید و سرش را به سویی دیگر چرخاند تا حریف پیدا کند که سایه ایی در پشت سرش دید.
علی(ع) بود که به او لبخند می زد. امام شمشیر خود را در مقابل او گرفته بود و گفت: بگیر٬ این شمشیر را به تو بخشیدم!
مرد نزدیک بود از تعجب شاخ در بیاورد.رنگش پرید و عرق سردی بر پیشانی اش نشست. می دانست امام از روی دوستی شمشیرش را به سویش دراز کرده است. مرد عقب عقب رفت. امام هنوز لبخند می زد.مرد پرسید: از تو تعجب می کنم که می خواهی در چنین هنگامی شمشیرت را به من هدیه کنی!
علی (ع) گفت: مگر نه این است که تو دست خواهش به سوی من دراز کردی. از جوانمردی به دور دیدم که تو را محروم کنم!
مرد طاقت نیاورد و بی اختیار دوید و خودش را به پاهای علی انداخت.پاهایش را بوسید و با بغض گفت: من به دین شما ایمان اوردم. حتما دین شما است که خوبی را به شما یاد داده است. من بنده ی چنین دینی هستم. و مسلمان شد و سپس به سپاه امام علی پیوست.
امام علی ع خود را در دین های مختلف معرفی می فرمایند:
قال امام علی علیع السلام:
انا اسمی فی السما حمحائیل و فی الارض سمطائیل و عند الشیاطین الموت الاحمر
و عند الهند کب کو و عند الصقالب بطریسا و عند عبادین الشمس و القمر الدره البیضا
و عند المجوس فیروز و عند الارمن فیروق و عند الیهود الیا
و عند النصاری اریا و فی القرآن علی و عند العرب ظهیر
و عند ضای میمون و عند امی حیدره
و انا ذوالقرنین و انا الاصلع و الانزع
و انا اسد الله
امام صادق می فرمایند :
1.صله رحم را به جا آورید.
2.اخلاق را خوب کنید.
3.اگر قبل از غذا یادتان رفت وضو بگیرید بعد از غذا وضو بگیرید.
4.شستن ظروف روزی را زیاد می کند.
5.دعا کردن برای مومنان.
6.صله رحم.(دیدار از بست.
7.از قسم دروغ پرهیز کنید. .
8.گفتن ذکر یا فتاح یا رزاق یا وهاب.
9.خواندن سوره واقعه.
10.گفتن ذکر شریف یا غنی یا قوی یا علی یا وفی.
مواردی که فقر را به دنبال دارد :
۱.اسراف باعث فقر می شود. 2.اهانت نسبت به نان. 3.دروغ گفتن. 4. اظهار حرص 5. خوابیدن پیش از طلوع خورشید. 1 6. خوابیدن بین نماز مغرب و عشا. 7. زیاد گوش دادن به آواز و غنا. 8. خودداری از قرض دادن نان و خمیر 9. کمک نکردن به دیگران. 10. خود را فقیر جلوه دادن. 11. خیانت
عبدالرحمان بن حجاج می گویند:از ابن ابی لیلی شنیدم که می گفت
امیر مومنان علی علیه السلام در حادثه ای قضاوت عجیبی کرد و آن این
که : دو نفر مرد در مسافرت ، با هم رفیق شدند. هنگام ظهر در محلی
نشستند تا غذا بخورند. بکی از آنان،پنج گرده نان از سفره خود بیرون آورد
ودیگری سه نان.
در ان هنگام ،مردی از آن جا عبور می کرد ، او را دعوت به خوردن غذا
کردند. او نیز کنار سفره آنان نشست و از آن غذا خوردند.
مرد رهگذر، پس از خوردن غذا و هنگام خداحافظی ،هشت درهم به
آنها داد و گفت:((این هشت درهم را در عوض آنچه خوردم ،به شما دادم))
واز آن جا رفت .آن دونفر، در تقسیم آن پول، نزاع کردند.صاحب سه گرده
نان می گفت: نصف آن،مال من است ونصف آن، مال تو؛ ولی صاحب پنج
نان می گفت: پنج درهم آن ، مال من است وسه درهم آن، مال توست.
آنان نزاع خود را نزد حضرت علی علیه السلام آوردند و داوری را به او
واگذار نمودند . علی علیه السلام به آن ها فرمودند: نزاع در این گونه امور
از فرومایگی است .سازش بهتر است ، بروید وسازش کنید.
صاحب سه نان گفت: من راضی نمی شوم ،جز به آنچه حقیقت است و
این که در این باره ، قضاوت به حق کنی.
امیر مومنان فرمودند: ((اکنون که تو حاضر به سازش نیستی و حقیقت را
می خواهی ، بدان که حق تو از آن هشت درهم ،یک درهم است)).
او گفت:سبحان الله !چه طور، حقیقت این گونه است؟!
حضرت علی علیه السلام فرمودند: ((اکنون بشنو تا توضیح دهم .آیا تو
صاحب سه نان نبودی؟:))
گفت: چرا ، من صاحب سه نان بودم.
حضرت فرمودند:((رفیق تو صاحب پنج نان نبود؟))
او گفت:آری.
حضرت علی علیه السلام فرمودند: ((بنابراین،این هشت نان، 24
قسمت (با توجه به سه نفر خورنده)
می شوند. تو (صاحب سه نان) هشت قسمت نان ها را خورده ای و
رفیق تو نیز هشت قسمت را خورده و میهمان نیز هشت قسمت را
خورده است و چون ان میهمان ، هشت درهم به شما دو نفر داده است ،
هفت درهم آن مال رفیق تو (صاحب پنج نان) است و یک درهم آن ، مال تو
(صاحب سه نان) است)).
آن دو مرد ،در حالی که حقیقت مطلب را دریافتند، از محضر علی علیه السلام
خارج شدند.
تبریک عید فطر